هفتمین قسمت برنامه «ماه عسل» با ادامه قصه خواهران منصوریان به روی آنتن رفت.
در برنامه ماه عسل، الهه منصوریان در خصوص خاطره بازگشت از مسابقات گفت: بعد از آن جایزه دوباره به مسابقه رفتم زمانی که برگشتم، تمام اعضای خانواده‌ام را دیدم که برای استقبال از من به فرودگاه آمده بودند، خیلی خوشحال بودم فکر نمی‌کردم آنها بیایند که شهربانو گفت: همسر من تصمیم گرفت که برای استقبال الهه به فرودگاه برویم.
الهه ادامه داد: پس از آن مسابقات سهیلا هم تصمیم گرفت در رشته ووشو فعالیت کند و من تصمیم گرفتم آموخته‌هایم را به آنها آموزش دهم. اما یک بار که از اردو برگشتم فهمیدم باید به دلیل بدهکاری‌های پدرم خانه را بفروشیم، اما من به مادرم قول دادم که به زودی برای او و خواهرانم خانه‌ای بخرم تا این که چند سال بعد با جایزه مدال طلایی که کسب کردم، یک خانه بسیار خوب با تمامی امکانات خریدم.
در ادامه مسیر قهرمانی، الهه در مسابقات جهانی مالزی علاوه بر افتخارآفرینی برای کشور ایران، به جایزه مقام نخست هم فکر می‌کرد تا جایی که در زمان اول مسابقه چشم و بینی او دچار آسیب جدی می‌شود، اما خواهش می‌کند که به او اجازه ادامه بازی بدهند، چون تصمیم داشته مدال طلا بگیرد و به این ترتیب هزینه خانه جدید را تأمین کند و مادرش را خوشحال نماید.
الهه با اشک‌هایی که از چشمانش سرازیر بود، ادامه داد: من در آن مسابقه قهرمان شدم. آرزو داشتم روی سکو با مدال طلایم عکس بگیرم اما بعد از مسابقه بیهوش شدم. شهربانو و مربی‌ام مدال طلایم را برایم به بیمارستان آوردند. هیچ کس باور نمی‌کرد من با آن آسیب جسمی که برایم رخ داده بود قهرمان شده باشم چرا که به دلیل ضربه‌ای که به چشم من وارد شده بود، دکترها گفته بودند یکی از چشم‌هایم را از دست خواهم داد.
شهربانو منصوریان در بخش دیگر ادامه داد: بعد از مدال‌های الهه، قهرمانی من و سهیلا هم شروع شد، اما از آنجا که ووشو رشته المپیکی نیست میزان جایزه‌هایی که به آن تعلق می‌گیرد کمتر از رشته‌های دیگر است؛ در حالی که ما بیشتر از بچه‌های المپیکی تمرین می‌کنیم. البته تمام مدال‌هایی که ما در مسابقات گرفته‌ایم تنها با هدف کسب جایزه نبوده است. جایزه‌های رشته ووشو به گونه‌ای بوده که به عنوان نمونه خود من تاکنون توانسته‌ام تنها یک خانه و یک خودرو پراید داشته باشم.
(۴۶۶)
